เสาเฉลียง

ประติมากรรมชิ้นเอกร่วมกันของหินทราย 2ยุค คือหินทรายยุค ครีเตเซียส

ซึ่งมีอายุประมาณ 130 ล้านปี เป็นส่วนดอกเห็ดที่อยู่ท่อนบน และหินทราย ยุคไดโนเสาร์

มีอายุประมาณ 180ล้านปี เป็นส่วนต้น เสาหินท่อนล่างโดยผ่านการถูกชะล้างพังทลาย

โดยเกิดจากสภาพ อากาศ ฝนและลมพายุเป็นเวลาหลายล้านปี เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่งแล้ว

จะมีกระบวนการต้านธรรมชาติ และแรงกดทับของเม็ดฝนทำให้หินทรายแข็งแรง

จึงส่งผลให้สามารถรักษาสภาพให้คงดูได้เห็นอยู่ในทุกวันนี้

หินนี้ มีลักษณะคล้ายกับดอกเห็ดยักษ์ สูงประมาณตึก 2 ชั้น โดยจะสามารถแบ่งออกได้เป็นสามส่วน

คือ ส่วนแรกจะเป็นหินทราย ที่มีเม็ดทรายเล็กๆ เป็นส่วนประกอบ เริ่มจากพื้นไปจนความสูงที่ 70-100 เซนติเมตร

ส่วนที่สอง จะมีเม็ดทรายหยาบหลายๆ ชนิดผสมอยู่ เช่น เม็ดหินภูเขาไฟ เม็ดควอรตซ์ และเม็ดหินเชิร์ต

และส่วนที่สามจะมีลักษณะเป็นแผ่นคล้ายร่ม ส่วนใหญ่เป็นหินทราย

และบริเวณโดยรอบของ เสาเฉลียง นี้ จะเต็มไปด้วยป่าไม้เบญจพรรณต่างๆ